De reuzenpad is de grootste vertegenwoordiger van het geslacht "Bufo," dat de echte padden omvat. Met een doorsnee van 25 cm en een gewicht van 2 kg zijn de volwassen dieren erg indrukwekkend.

In het engels noemen de reuzenpadden 'cane toads'.

Ze hebben een compact lichaam met korte en sterke ledematen. Reuzenpadden hebben geen tanden. De mannetjes blijven meestal kleiner dan de wijfjes.

Achter de ogen hebben ze een gifklier, waaruit een zeer giftig bufotoxine afgescheiden wordt, dat een LSD-achtige werking kan geven. De pad werd in Amerika ook gevangen door druggebruikers, die het uitgescheiden gif oplikten. Het gif werkt echter hartverlammend en een te grote hoeveelheid kan dodelijk zijn.

Leefgebied Bufo Marinus : De reuzenpad bewoont gematigde en tropische bossen van Zuid-Texas tot Argentinië en doet in tegenstelling tot zijn vele soortgenoten geen winterslaap.

Bufo Marinus werd op diverse plaatsen over de hele wereld uitgezet om de suikerrietkever te bestrijden. Hun aanpassingsvermogen is echter zo groot dat ze een bedreiging vormen voor de inheemse fauna. Vooral in Australië zijn ze een plaag. Er zijn in bepaalde gebieden reeds enkele inheemse soorten volledig verdwenen. Voortplanting : Bufo Marinus is na 1 à 2 jaar geslachtsrijp (vanaf een grootte van ong. 7 cm). Het wijfje van de reuzenpad legt tot 2 maal per jaar duizend eieren in eisnoeren. Ze geven daarbij de voorkeur aan stilstaand of traag stromend water.

Reuzenpadden voeden zich met grote insecten, regenwormen, kleine knaagdieren en ook met kleine soortgenoten.

 

 

Bufo Marinus (Marine Toad in het Engels) wordt in gevangenschap tussen 10 en 15 jaar oud. Soortgelijke padden hebben ooit leeftijden bereikt van 40 jaar. Vermoed wordt bijgevolg dat ze in het wild veel ouder worden.